Marzenia ... do spełnienia.

Mogłabym się założyć, że większość z Was słyszała przysłowie: „Człowiek planuje, a Bóg z tego żartuje”. Co więcej, myślę, że doskonale wiecie, o czym mowa. Osobiście nie raz przekonałam się, że nie jest to przypadkowe powiedzenie.

O postawionych celach, marzeniach, przyszłościowych zadaniach mogłabym pisać długo. To trochę jak „noworoczne postanowienia”: rzucę cukierki, zacznę ćwiczyć, zwiedzę świat, schudnę, zacznę się zdrowo odżywiać, znajdę lepszą pracę, … – tak pewnie wyglądają listy „to do in 2014”. Prawda jest jednak przykra, im więcej ktoś wypisuje punktów, tym mniej ich wykonuje. Dlatego na mojej liście jest jedno – „Ocalić marzenia od zapomnienia i doprowadzić je do spełnienia!”.

Tych, których nie udało się jeszcze zrealizować, bo los miał akurat inny plan na moje życie, ciągle tętnią życiem. Będę za nimi szła i szła i tak do końca. Aż dopadnę zgraję tych moich króliczków.

Myśląc o kalendarzu biegacza sprawy mają się odrobinę inaczej. Część startów po prostu trzeba zaplanować. Nie odbiegam normą od wielu biegaczy, którzy przeczesują strony, czasopisma w poszukiwaniu TEGO biegu, który będzie jednym z TYCH niezapomnianych. Z uwagi na biegową Koronę Gór Polski, mój kalendarz był dosyć długo układany, a i jeszcze nie jest ostateczny.

Do startów w kolejnym sezonie podchodzę z lekkim dystansem, ale i doświadczeniem.

Mój pierwszy sezon (2012’) to było tylko bieganie – przyjemność, zdrowie, relaks, żadnych startów. Na debiut wybrałam Łódź Maraton Dbam o Zdrowie (2013’), gdzie z dużą dawką adrenaliny pokonałam dystans 10 kilometrów. Kolejne starty w roku 2013 były dość spontaniczne: „O fajny bieg się szykuje. Zapiszę się”. Mniej więcej tak wyglądał mój początkowy sezon biegowo-startowy. Ten rok (2014') był już zdecydowanie bardziej ułożony. Wiedziałam, co się z czym je (choć z dzisiejszej perspektywy sądzę, że byłam zielona jak trawa na wiosnę). Skrupulatnie wyszukiwałam biegi, zapisywałam w kalendarzu i bach, w tym biegnę. Nie przewidziałam niestety kontuzji, przetrenowania. Mój upór był jednak większy i wzięłam udział w startach zaplanowanych już w styczniu, jednak część tych, które pojawiły się po maratonie, dołączyły do ciągle uciekających króliczków.

Ten sezon dał mi bardzo dużo. Jestem bogatsza o wiedze, doświadczenie, ostrożność. Maraton, długie wybiegania, ciągle niezidentyfikowana kontuzja, przetrenowanie, pierwsze pudło, bieganie w górach i wiele innych.

Dowiedziałam się nie tylko tego jak planować, ale przede wszystkim jak zachowuje się mój organizm przed i po różnych biegach. Jak szybko się regeneruje, co muszę jeść, a co trenować startując w biegu ulicznym, a co gdy jest to górska przeprawa (w gruncie rzeczy to nie jest takie oczywiste, jak niektórzy myślą – podbiegi to nie wszystko). Zrozumiałam również, że poranne bieganie jest ważne, bo 99% biegów zaczyna się ok. 9. Oprócz tego wszystkiego jest jeszcze jedno – start + wyjazd. Zmiana klimatu, zmęczenie podróżą, zastane stawy, nowe, regionalne dania. Ta boska mieszanka może skończyć się niezbyt przyjemnie. Osobiście nie miałam z tym do czynienia (odpukać), ale w Krynicy na stracie Życiowej Dychy wiele się o tym nasłuchałam. Więc uważajmy.

Jak wspomniałam mój grafik nie jest kompletny. Na chwilę obecną mam dwa konkretne cele, które są dla mnie absolutnie kluczowe i będę starała się do nich przygotować jak najlepiej. Nie dlatego, że liczę na jakąś życiówkę, bo w biegu górskim na dystansie dłuższym niż 10k będę brała udział po raz pierwszy, lecz aby dobiec do mety, nie zginąć po drodze, mieć ogromną satysfakcję z pokonanych słabości i bawić się równie dobrze jak w debiucie maratonu (tak, bawiłam się mega, polecam Aleksandra M!).

Tymi cukiereczkami są: Maraton w Szczawnicy – Wielka Prehyba 26.05.2015r. oraz Bieg na dystansie 34k w Krynicy podczas Festiwalu Biegowego 12.09.2015r.

Dokładny plan oraz informację, dlaczego akurat te biegi, zamieszczę wkrótce.

Nic nie jest jednak przypadkowe.

Każdy z nich został wybrany z jakiegoś powodu.

Najważniejsze, aby się udało.